Rozwód jako sposób rozwiązania małżeństwa, następuje przez wydanie orzeczenia przez sąd, które powoduje nie tylko ustanie , ale też wpływa ale także szereg innych kwestii i problemów pozostających we wzajemnej korelacji z rozwiązanym małżeństwem. Sąd orzeka zwłaszcza o winie małżonków w kwestii rozwiązania małżeństwa.

Uznanie jednego z małżonków za wyłącznie winnego rozkładu pożycia ma istotne znaczenie w kontekście świadczeń alimentacyjnych. Małżonek który jest wyłącznie winny rozkładu pożycia nie może ubiegać się o orzeczenie alimentów od drugiego małżonka. W niedostatku jest nie tylko ten, kto nie dysponuje żadnymi środkami utrzymania, ale także ten, którego usprawiedliwione potrzeby nie są w pełni zaspokojone. W sytuacji, kiedy to jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a orzeczenie rozwodu pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd może orzec o obowiązku alimentacyjnym, nawet wówczas, gdy małżonek niewinny nie znajduje się w niedostatku.

Jeżeli małżonek nie został uznany w wyroku za wyłącznie winnego rozkładu pożycia małżeńskiego, a znalazł się w niedostatku, jest on wówczas uprawniony do żądania świadczeń alimentacyjnych od byłego małżonka. Istotnym czynnikiem wyroku na rozprawie rozwodowej jest także kwestia władzy rodzicielskiej nad małoletnim wspólnym dzieckiem, a także regulacja sposobu i kosztów jego utrzymania oraz wychowania, świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, a ponadto sposób korzystania ze wspólnego mieszkania, czy też powrót do poprzedniego nazwiska przez rozwiedzionego małżonka.

Często zdarza się, że małżonkowie staja przed decyzją, czy starać się o rozwód, czy też o separację, zastanawiając się co będzie dla nich lepsze. Rozwód to rozwiązanie małżeństwa na podstawie orzeczenia sądu, na wniosek małżonków. Separacja natomiast polega na uchyleniu wspólnoty małżeńskiej. Różnicą między nimi jest to, że po orzeczeniu rozwodu można zawrzeć ponownie małżeństwo, po separacji nie ma takiej możliwości. Do uzyskania separacji wystarczy uznanie, że między małżonkami nastąpił zupełny, a nie jak to jest przy rozwodzie – zupełny i trwały rozkład pożycia. Samą separację można znieść, czego nie można powiedzieć o rozwodzie. By podjąć właściwą decyzję, należy przeanalizować sytuację swojej przyszłości, zwłaszcza w kontekście finansowym.

Separacja jest dużo łatwiejsza niż staranie się o rozwód. Mimo zupełnego rozkładu pożycia małżeńskiego, separacja nie może być orzeczona, jeżeli na jej skutek mają ucierpieć wspólne, małoletnie dzieci, albo istnieją inne ważne przeszkody. Separacja jest dobrym rozwiązaniem gdy nie układają się pomyślnie relacje małżonków, w pewnym sensie jest jak rozwód, ustalając te same kwestie, co przy rozwodzie, czyli zarówno alimenty, kwestie opieki nad dzieckiem, czy sprawy majątkowe. Do ustanowienia separacji nie jest wymagana zgoda drugiego małżonka.

Separacja jest też dobrym rozwiązaniem, gdy sąd nie wyraził zgody na rozwód. Uzyskanie rozwodu, w przeciwieństwie do separacji – jest znacznie trudniejsze, ponieważ do jego orzeczenia trzeba spełnić więcej warunków, niż w przypadku separacji.

Bardzo często podstawowym problemem jest złożenie pozwu o alimenty względem drugiego małżonka. Nie wiemy jak się za to zabrać, jakie dokumenty są nam niezbędne i gdzie się udać. W pozwie o alimenty należy wskazać sąd właściwy, do którego pozew będzie kierowany. Wystarczy podać sąd rejonowy, biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania uprawnionego do alimentów bądź też osoby zobowiązanej do ich płacenia. W pozwie należy wskazać osobę powoda, jako osoby która wnosi o zasądzenie alimentów. Kiedy bstaramy się o alimenty dla naszego małoletniego dziecka, jego interes reprezentować będzie jego przedstawiciel ustawowy czyli rodzic. W związku z tym należy pamiętać, że w pozwie należy wskazać iż powodem jest dziecko, a nie rodzic.

Ponadto określamy osobę pozwanego, czyli tego, od której domagamy się alimentów. Należy podać jego imię i nazwisko oraz adres zamieszkania. W pozwie o alimenty musi się znaleźć nasze żądanie, wskazująć dzień, w którym chcemy świadczenie otrzymywać. Pozostałe wnioski mogą zostać zamieszczone według uznania, gdyż nie są obligatoryjne. Możemy również zawrzeć w piśmie wniosek o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu lub wnioski o wezwanie konkretnych świadków, a także wnieść klauzulę o nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności wyrokowi. Kolejnym ważnym elementem jest uzasadnienie pozwu, gdzie należy wskazać, że pozwany ma możliwości zarobkowe i majątkowe, wystarczające aby ponieść koszty obowiązku alimentacyjnego. Pozew o alimenty należy własnoręcznie podpisać. Kolejnym ważnym aspektem tego problemu jest fakt, że roszczenia o świadczenia alimentacyjne przedawniają się z upływem 3 lat, można zatem dochodzić nie tylko bieżących, ale także zaległych alimentów.